| Marathon van de Medoc.
En nu nog een verhaaltje schrijven over de marathon.
Maar hoe breng je het over, je moet het meemaken.
Het is een groot feest, van de dag van aankomst tot aan het vertrek.
Je weet niet wat je allemaal mee gaat maken dus spannend is het ook nog.
Je hoort wat, je ziet wat foto's, maar er zelf bijzijn is heel iets anders.
Proberen toch maar een impressie te geven.
Aankomst, woensdag op de camping, het ontvangst comité
staat al klaar. Campertje geparkeerd en dan een glaasje wijn, je moet
tenslotte oefenen.
Donderdag rustig dagje en 's-avonds een pasta maaltijd
(schijnt nodig te zijn voor de lopers) en uiteraard een paar glaasjes
wijn, je moet tenslotte oefenen.
Vrijdag startnummers halen en langs de boulevard wandelen.
Er staan kraampjes waar je wijn kunt proeven, moet je doen, je moet
tenslotte oefenen.
Aad en ik hadden ons ook ingeschreven voor de pasta-avond vooraf, schijnt
nodig te zijn voor de lopers. Gelukkig kon je er ook drinken voornamelijk
wijn, hebben we gedaan. Je moet tenslotte oefenen.
Niet te laat gemaakt want zaterdag moet ik lopen.
Drink ik een keer niet te veel val ik met de fiets in een greppel. Band
loopt aan maar in het donker was niet te zien wat er aan de hand was.
Het leek erop dat ik niet kon fietsen. Maar er kwam hulp.
De burgemeester van St. Estephe (daar hebben ze ook wijn) heeft me naar
de camping gebracht.
Aad moest wel op de fiets in het donker en zeker een kilometer of 6. Vervolgens
met Ria van Rooijen, Aad tegemoet gereden. Nog even gewandeld over de
boulevard.
Zaterdag toch wel spannend. Hoe zal het gaan. Ik wist bijna zeker dat
ik de marathon niet uit zou lopen dus ik kon redelijk ontspannen blijven.
Ria Rombouts krijgt van de masseur nog een kleine massage. Heel apart
zonder tafel en ondersteboven in de stoel. Je moet er toch maar wat voor
over hebben.
Onze groep gezamenlijk aan de start. Eigenlijk begint het al als we naar
de start lopen.
Minstens 80% loopt verkleed. De Antjes uit Kennemerland waren er, de Alkmaarse
kaasdragers waren ook aanwezig.
Verder eigenlijk te veel om op te noemen: schoorsteenvegers, verplegers,
matrozen, de smurfen, een compleet orkest echt te veel om op te noemen.
Van de zeven lopers waren er zes die de marathon serieus wilden beëindigen.
Ik niet, ten eerste heb ik nooit de intentie gehad om de marathon te lopen,
ten tweede heb ik een vervelende blessure. Maar ik wilde het wel allemaal
meemaken.
Over het lopen kan ik alleen voor mezelf spreken. De rest van de groep
was ik binnen een kilometer al uit het oog verloren. De eerste drankpost
was al na één kilometer, ja daar was wijn.
Wat de anderen gedaan hebben weet ik niet maar ik ben er voorbij gelopen.
Het weer was heerlijk misschien een beetje warm. Bij de eerste druivenranken
moesten bijna alle mannen plassen. Konden ze niet eerder of wilden ze
zorgen voor een speciaal aroma aan de wijn.
Omdat ik regelmatig moest wandelen heb ik wel heel veel kostuums voorbij
zien komen. Een man met een string en een slurfje, een aap, sneeuwwitje
en nog meer sprookjes figuren.
De fans stonden omstreeks het 10 km punt. Was heel leuk om dat te zien.
De dames, Ria, Tineke, Amparo en Joyce, maakten een vreselijke herrie.
Duco stond te filmen en Aad heeft foto's gemaakt. Daar ging alles nog
redelijk voor mij.
Later werd het steeds minder en toen het na (voor mij) 18 km begon te
regenen en te waaien werd het toch minder leuk. Aad heeft mij nog een
droog T-shirt aangereikt, dat hielp even. Ik was toen nog een beetje eigenwijs
en wilde doorlopen. Maar van de kou kreeg ik kramp in de kuiten, de wind
maakte het koud en ik was nat.
Omstreeks het 25 km punt zag ik een massagepost. Kon je heerlijk op gaan
liggen en je laten masseren. In overleg met de fysio, die Nederlands sprak,
ben ik daar uitgestapt.
Er kwam een busje dat me naar de finish bracht, daar kreeg ik voor mijn
chip toch nog een fles wijn, want je moet ook na de marathon blijven
oefenen. Desnoods voor volgend jaar.
De hele marathon lang stond er om de 2 a 3 km drank- en verzorgingsposten.
Je kon er eten, drinken bij sommige kon je je laten masseren en er werden
sponsjes uitgereikt.
De drank bestond uit water, sportdrank en wijn. Wat nu het ergste is.
Bij de voorbereiding heb ik steeds gezegd het maakt mij niet uit als ik
de eerste drankpost maar haal, ga ik lekker aan de wijn. Heb ik toch tijdens
de marathon maar een slokje wijn gedronken, het smaakte me niet.
Zou ik niet genoeg geoefend hebben???
Als je bij de finish kwam stond daar ook weer een grote tent. Alle lopers,
of ze de marathon uitgelopen hadden of niet konden daar weer eten en drinken.
Nu zullen jullie het niet geloven maar ik ben er niet geweest en heb daar
dus niet gedronken. Kwam er te laat achter. Ik heb een aantal van onze
groep gevonden en Aad stond op mij te wachten aan de finish, tevergeefs
ik had dan misschien geoefend met het drinken maar voor een marathon schijn
je ook te moeten oefenen met lopen. Volgende keer beter.
Als je nu denkt dat het hiermee afgelopen was heb je het wel mis. 's-Avonds
was er nog een vuurwerk dat echt heel mooi was.
Maar dan de volgende dag. Wij, Ria, Duco, Koos, Riks, Aad en ik hadden
ons ingeschreven voor de balade en de repas balade. Wat houdt dat nou
in?
De balade was een wandeling van 9km langs de verschillende chateaus. Bij
het begin ontvingen we een napje met een lintje. In dat napje kon wijn.
Je moet tenslotte toch blijven oefenen.
We hebben er uitgebreid gebruik van gemaakt. Veel geproefd dus. Maar ook
die 9 km gewandeld.
Als afsluiting hadden we dan nog de repas balade in een grote tent. Dat
was echt een feest. Volksliederen werden gezongen.
Er was een buffet met het heerlijkste eten. En er was ook je raad het
al wijn. Deze keer niet in flessen maar de vaten van 225 liter stonden
in de tent. Je mocht zelf de wijn tappen. Was niet echt verkeerd.
Verder was daar nog Steffie, die heeft gezongen en wij hebben gedanst
en gedronken.
Dat duurde bij elkaar zo'n 3 uur. We waren moe maar voldaan.
Of we volgend jaar weer gaan? Ik heb er zin in.
Thea de Vries
|